Het allereerste
boek over
stief-grootouders
of misschien zeg je liever
bonus- of plus-grootouder

Over stief-plus-bonus gezinnen is al veel geschreven.

Niet zo gek natuurlijk als je kijkt hoe samengestelde

gezinnen de afgelopen jaren een plek hebben veroverd

in onze samenleving. Maar over stief-grootouders horen

we nog nauwelijks iets. Terwijl de eerste generatie

bonusgrootouders al jaren een rol speelt. En regelmatig

tegen lastige vragen aanloopt. Dillema’s waar niet direct

een pasklaar antwoord voor is. “Wat is gewenst als

plusgrootouder? Hoe hoort het eigenlijk?” En: hoe gaan alle

grootouders onderling met elkaar om?

​

“Er wordt van me verwacht dat ik lief ben voor

mijn bonuskleinkind, maar niet te.”

​

Ook over de grote groep ‘in-between-ouder’ wordt

nauwelijks gesproken: de volwassen kinderen

van gescheiden ouders wiens eigen kinderen soms wel acht

opa’s en oma’s hebben. Waardoor de ‘in-between-ouder’

voortdurend het gevoel heeft alle belangen van kinderen,

ouders en stiefouders in het oog te moeten houden. Hoe doe

je dat goed? Hoe bewaak je je eigen behoeften terwijl je ook

recht wilt doen aan alle verschillende rollen en posities.

​

“Kan mijn kind nog vrijuit logeren bij mijn ouders

nu ze een nieuwe relatie hebben?”

​

In dit boek geven we een inkijkje in de wereld van

stief-plus-bonusgrootouders, hun kleinkinderen en de

in-between-ouders die alle ballen in de lucht proberen

te houden.

​​

“Dit boek geeft woorden aan wat ik al zolang wilde

bespreken maar niet wist hoe.”